Een mooie bijdrage die te denken geeft. Individualisering heeft de bijsmaak gekregen van ieder voor zich, en de rest zoekt het maar uit. Boris van der Ham geeft hier een pleidooi voor de individualisering als vrijheid voor iedereen om zich optimaal te ontplooien, inclusief de verantwoordelijkheid om dat ook voor anderen mogelijk te maken. Dit vereist interesse voor ieders bijzondere capaciteiten en een gevoel van urgentie om daar iets van te maken.
Het heeft ook te maken met individuele verantwoordelijkheid. Dus je niet altijd maar laten leiden door het groepsdenken en verantwoordelijkheid afschuiven naar het grote geheel. Juist je zelf druk maken om het individu, kan ook resulteren in oog voor je zwakke buurman, in plaats van de zorg voor hem totaal over te laten aan de Staat. Het socialisme heeft er juist voor gezorgd dat men zich niet meer druk hoefde te maken om die buurman, daar waren tenslotte 'instanties' voor. En wat vooral heel belangrijk is in het individualistisch denken, is het besef dat je als individu helemaal niets voor elkaar krijgt zonder andere individuen. De mens blijft ten slotte een sociaal dier, maar buiten de kudde treden en die kudde bezien en beoordelen en ook durven afwijzen indien de kudde de verkeerde kant op draaft, is ook een positief aspect van individualisering. Ieder voor zich, en God voor ons allen, vervangen door ieder voor zich, met oog voor de ander, in het besef dat je niet zonder die ander kunt.
Drie en een halve minuut om te kijken en luisteren naar (een prettig sprekende)Boris om te horen dat socialisme de mens beperkt en naar de libertaire uitdrukking 'Private vices, public benefit. Dit voor de haastige onder u.
Auteur: Liberale Media
op 12:00.
Tags:
Een mooie bijdrage die te denken geeft. Individualisering heeft de bijsmaak gekregen van ieder voor zich, en de rest zoekt het maar uit. Boris van der Ham geeft hier een pleidooi voor de individualisering als vrijheid voor iedereen om zich optimaal te ontplooien, inclusief de verantwoordelijkheid om dat ook voor anderen mogelijk te maken. Dit vereist interesse voor ieders bijzondere capaciteiten en een gevoel van urgentie om daar iets van te maken.
Het heeft ook te maken met individuele verantwoordelijkheid. Dus je niet altijd maar laten leiden door het groepsdenken en verantwoordelijkheid afschuiven naar het grote geheel. Juist je zelf druk maken om het individu, kan ook resulteren in oog voor je zwakke buurman, in plaats van de zorg voor hem totaal over te laten aan de Staat. Het socialisme heeft er juist voor gezorgd dat men zich niet meer druk hoefde te maken om die buurman, daar waren tenslotte 'instanties' voor. En wat vooral heel belangrijk is in het individualistisch denken, is het besef dat je als individu helemaal niets voor elkaar krijgt zonder andere individuen. De mens blijft ten slotte een sociaal dier, maar buiten de kudde treden en die kudde bezien en beoordelen en ook durven afwijzen indien de kudde de verkeerde kant op draaft, is ook een positief aspect van individualisering. Ieder voor zich, en God voor ons allen, vervangen door ieder voor zich, met oog voor de ander, in het besef dat je niet zonder die ander kunt.
Drie en een halve minuut om te kijken en luisteren naar (een prettig sprekende)Boris om te horen dat socialisme de mens beperkt en naar de libertaire uitdrukking 'Private vices, public benefit. Dit voor de haastige onder u.