Ik wil het salaris van Paul de Leeuw niet betalen!

Het is een goede zaak dat wij een publieke omroep hebben. Een publieke omroep waarin kunst en cultuur volop aan bod komt. Kunst is een uitingsvorm van onze beschaving. Cultuur heeft een wezenlijke invloed op de vorm van onze samenleving. Het belang van kunst en cultuur wordt niet altijd door iedereen onderkend. Maar kunst dwingt ons tot nadenken op een andere manier. Cultuur laat ons kennismaken met andere gebruiken en inzichten. Daarom is dat van grote waarde voor de samenleving.
Dat kunst en cultuur niet zonder subsidies kunnen, vind ik niet erg. Een breed aanbod, toegankelijk voor iedereen, is prima.

Onze publieke omroep kost € 75,= per huishouden per jaar.

Wat ik niet wil, is dat mijn € 75,= wordt uitgegeven aan het salaris van, ik noem er zo maar een, Paul de Leeuw. Een typisch
commercieel programma. Dat hoort gewoonweg niet thuis op een publiek net.
En is oneerlijke concurrentie voor de commerciële netten. Die het immers zonder subsidiestromen moeten doen.

Het publieke bestel is uitgehold door commerciële overwegingen. En zodoende mag Paul het op de publieke opnemen tegen Linda op de commerciële. Wég doelstelling publieke omroep!

Netmanagers bepalen nu de samenstelling per net. Maar, weet u nog naar welke omroep u kijkt? Nee dus. Dat gegeven alleen al maakt dat het niet van belang is dat er zoveel omroeporganisaties zijn. Zolang er een gevarieerdheid bestaat in het aanbod, mag dat van één omroeporganisatie komen. Een soort van BBC-constructie. Dat zou meteen een hoop organisatiekosten schelen. Niet tig omroeporganisaties, ieder met eigen directie, eigen secretaresses, eigen administraties. Duidelijk dat dat een hoop besparing zou opleveren!

Nederland is klaar voor een nieuw omroepbestel.