Handen af van topsalarissen bedrijfsleven!

Met topsalarissen voor bestuurders van private ondernemingen heb ik nul moeite. Daar functioneert marktwerking. Aandeelhouders kunnen in opstand komen tegen in hun ogen teveel salaris voor de bestuurders. Een systeem dat werkt dus.
Iedereen die onderneemt en risico loopt, mag van mij een topbeloning krijgen. Immers, zij hebben zelf hun beloning gecreëerd!

De vakbonden zijn dit niet met mij eens. Zij roepen het bedrijfsleven op tot het nemen van verantwoordelijkheid. Daarmee maakt de vakbond de denkfout de marktsector aan de publieke sector te koppelen, omdat in
die sector wél verantwoordelijkheid genomen dient te worden.

Een goed voorbeeld is de ophef om topsalarissen in de zorgsector. Terechte ophef.

Want, de kosten voor onze gezondheidszorg rijzen de pan uit. En wij met z'n allen betalen dat. Door belastingheffing en via onze ziektekostenverzekering.
Er dient goed toezicht gehouden te worden op de salarissen van de topbestuurders van deze instellingen. De sector zelf vindt dat ook en heeft daardoor een eigen code opgesteld.

De zorgsector valt strikt genomen niet onder de reikwijdte van de balkenendenorm. De zorgsector kan (net als de corporatiesector) volstaan met het opstellen van een eigen code. De verenigingen van bestuurders en toezichthouders in de zorgsector hebben dat vorig jaar gedaan. Deze code is door de leden goedgekeurd.
In die code is de hoogste salarisschaal vastgesteld op euro 190.000. En daarnaast natuurlijk nog de gebruikelijke uitzonderingen.
Prima, zo'n code. Maar dan moeten de bestuurders zich daar wel aan houden. En dat doen ze dus niet.

Buitenproportionele salarissen voor bestuurders welke worden betaald met publieke gelden. Dat mag gewoon niet. Schandalig! Hard aanpakken!
Ik roep de vakbonden op tot het richten van hun pijlen op de topsalarissen in de (semi) publieke sector. Daar hebben hun leden immers voor betaald. En daar gaan de bestuurders aan de haal met topsalarissen.