Politieke voorkeur

Fatsoen vs hufterigheid

Herrie, rotzooi, nachtelijk drinkgelag en ander wangedrag. Het zijn vormen van overlast die een buurt verzieken. Dan zijn er politieke partijen die het voor de bewoners willen opnemen en de hufterigheid willen aanpakken. Hiervoor willen ze middelen inzetten als begeleidingsverplichting, contactverboden of een avondklok. Voor de notoire overlastgevers een meldingsplicht. Dit zijn stappen die zeer goed uit te voeren zijn. Zeker op het moment dat de politie inderdaad weer op straat verschijnt om de probleemgebieden aan te pakken en in samenwerking met de ouders de probleemgroepen weer binnen de acceptabele grenzen laat bewegen.

Maar wat te doen bij anonieme hufterigheid. Waar liggen de grenzen als daders anoniem blijven. In hoeverre ziet de wet erop toe dat er dan ingegrepen kan worden. En waar kan men beter anoniem blijven dan op het internet. Dagelijks zijn er mensen die bepaalde sociale media de rug toekeren omdat hun het leven zo goed als onmogelijk wordt gemaakt door al dan niet anonieme figuren. Deze hufters weten hun uitspraken ook altijd zo te plaatsen dat ze nog net binnen de grenzen van de wet handelen.

Vrijheid van meningsuiting is in dit land een van de veel bereden stokpaardjes. Maar waar stopt het uiten van je mening en begint de belediging, of bedreiging? Hoe ver laten wij het komen, voordat
er een keer ingegrepen wordt? Een blogger wordt verhoord voor het citeren van een tweet en het voorzien van een ironische inleiding, maar de bedreigend getinte opmerkingen aan vele privé-adressen van gewone burgers worden met een simpele notitie bij justitie afgewimpeld. Waarom is een politicus meer waard dan een gewone burger? Als deze berichten bij politici afgeleverd waren, werd er vast ingegrepen. Waar ligt het verschil?

Zoals ik eerder meldde, de hufterigheid bereikt een niveau dat mensen de sociale media de rug toe keren. Zich afsluiten van bepaalde netwerksites om zo te ontsnappen aan de dagelijkse aantijgingen. Dat is een fenomeen waar eens iets aan gedaan moet worden. Het wordt tijd dat er grenzen worden gesteld aan het oh zo vrije meningsuiten. Zeggen wat je vindt is prima maar ik heb altijd geleerd dat je kunt zeggen wat je vindt als het maar niet beledigend, bedreigend, of discriminerend is. Als dat nu eens de maatstaf gaat worden en er wel iets ondernomen wordt tegen die doelloze en zinloze “meningsuitingen” van bepaalde groepen en/of individuen, dan wordt het weer aangenaam om je vrij op het internet te begeven en te surfen zonder dat hufterige gedrag!
En ja, dát is wat ík vind!

Auteur: Liberale Media op 12:00. Tags: , , , , , , . Volg deze reacties via RSS 2.0

0 reacties for �Fatsoen vs hufterigheid�

Leave comment

Laatste opinies

Laatste reacties

Auteurs