Wat kost een rol wc-papier?

Gaan de zorginstellingen steeds meer op een camping lijken?

Mevrouw Van Dam heeft zojuist een nieuwe rol wc-papier gekocht. In haar rolstoel wordt ze, met de nieuwe aankoop, naar het toilet gereden. Ze heeft vandaag een fijne dag. Immers, vanavond mag ze weer eens onder de douche....

Dit is toch werkelijk te triest voor woorden. Waar zijn we, in het door ons als beschaafd beschouwde Nederland, in hemelsnaam mee bezig?

Het probleem in de zorg lijkt zich te concentreren op
het scheiden tussen wonen en zorg. Een dossier waar Jet Bussemakers zich mee heeft bezig gehouden. Een dossier dat nu ergens in een bureaulade ligt. Immers, er worden door dit demissionaire kabinet geen grote wijzigingen doorgevoerd.
Jet schreef “Ik wil niet alleen cliënten meer regie geven over de zorg, maar ook de mensen die werken in de zorg.”

Dat is een nobel streven. Maar zou het niet zo zijn dat eenduidig aansturen een grote besparing zal opleveren? Marktwerking is prima. Maar niet als dat ten koste gaat van de primaire zorg!

De overheid moet twee primaire kaders aangeven, waar iedere zorginstelling zich aan moet houden. Een kader voor zorg én een kader voor wonen. Dat er daarnaast extra faciliteiten door zorginstellingen wordt aangeboden, waar cliënten extra voor moeten betalen, is wat mij betreft prima. Dan denk ik bijvoorbeeld aan uitstapjes etc.

Maar alstublieft, een zorginstelling als camping, daar kiest Nederland toch niet voor?