Heilig pluche

Rutte wil rechts en lijkt het te krijgen ook. Verhagen wil hoe dan ook regeren en dat lijkt te gaan lukken. Wilders wil wel regeren, maar nog liever wil hij de knuppel keer op keer in het hoenderhok gooien en dat lijkt hem het beste te passen. Wie moet dan welke offers brengen?

De VVD brengt hoegenaamd geen offers, ze hebben het gewoon niet over de dubieuze standpunten van de PVV. Wat je niet met naam en toenaam benoemt, bestaat niet. De VVD-achterban lijkt dat ook een goede oplossing te vinden. Een collectief stilzwijgen.

Het CDA heeft van tevoren aangegeven bepaalde standpunten van de PVV verwerpelijk te vinden. De constructie van een minderheidskabinet is dus voor het CDA ideaal: geen verantwoordelijkheid voor de uitspraken van je strategische partner. De achterban morrelt misschien wat, want het gaat toch wel een beetje tegen hun geloof in, maar een groot offer hoeft echter niet te worden gegeven. Wat Weesgegroetjes en gewoon doorgaan.

De PVV komt zo in de heerlijke positie van verdeel en heers zonder verantwoordelijkheid te hoeven nemen. Ze mogen van de andere twee partijen naar hartenlust beschimpen en bespotten. Een soort extreme versie van Statler &Waldorf, de legendarische mopperkonten uit de Muppetshow, in één persoon.  Want een echte partij kan je het niet noemen. De achterban vindt het heerlijk zo’n voorstelling, het is leuk
politiek amusement.

Ik had nog ijdele hoop op enig moreel besef van de oude liberale vleugel, maar blijkbaar zijn we gewoon weer terug op VOC niveau. Een democratie van de minderheid.