Maar wat te doen bij anonieme hufterigheid. Waar liggen de grenzen als daders anoniem blijven. In hoeverre ziet de wet erop toe dat er dan ingegrepen kan worden. En waar kan men beter anoniem blijven dan op het internet. Dagelijks zijn er mensen die bepaalde sociale media de rug toekeren omdat hun het leven zo goed als onmogelijk wordt gemaakt door al dan niet anonieme figuren. Deze hufters weten hun uitspraken ook altijd zo te plaatsen dat ze nog net binnen de grenzen van de wet handelen.
Vrijheid van meningsuiting is in dit land een van de veel bereden stokpaardjes. Maar waar stopt het uiten van je mening en begint de belediging, of bedreiging? Hoe ver laten wij het komen, voordat
er een keer ingegrepen wordt? Een blogger wordt verhoord voor het citeren van een tweet en het voorzien van een ironische inleiding, maar de bedreigend getinte opmerkingen aan vele privé-adressen van gewone burgers worden met een simpele notitie bij justitie afgewimpeld. Waarom is een politicus meer waard dan een gewone burger? Als deze berichten bij politici afgeleverd waren, werd er vast ingegrepen. Waar ligt het verschil?
er een keer ingegrepen wordt? Een blogger wordt verhoord voor het citeren van een tweet en het voorzien van een ironische inleiding, maar de bedreigend getinte opmerkingen aan vele privé-adressen van gewone burgers worden met een simpele notitie bij justitie afgewimpeld. Waarom is een politicus meer waard dan een gewone burger? Als deze berichten bij politici afgeleverd waren, werd er vast ingegrepen. Waar ligt het verschil?
Zoals ik eerder meldde, de hufterigheid bereikt een niveau dat mensen de sociale media de rug toe keren. Zich afsluiten van bepaalde netwerksites om zo te ontsnappen aan de dagelijkse aantijgingen. Dat is een fenomeen waar eens iets aan gedaan moet worden. Het wordt tijd dat er grenzen worden gesteld aan het oh zo vrije meningsuiten. Zeggen wat je vindt is prima maar ik heb altijd geleerd dat je kunt zeggen wat je vindt als het maar niet beledigend, bedreigend, of discriminerend is. Als dat nu eens de maatstaf gaat worden en er wel iets ondernomen wordt tegen die doelloze en zinloze “meningsuitingen” van bepaalde groepen en/of individuen, dan wordt het weer aangenaam om je vrij op het internet te begeven en te surfen zonder dat hufterige gedrag!
En ja, dát is wat ík vind!
Veel (afsplitsingen van) ideologieën of religies beginnen hun prille bestaan op deze manier. Daarbij moet opgemerkt worden dat het oorspronkelijke gedachtegoed van kamergeleerde of godsdienstfanaat - ingebed in de problemen van die tijd - vaak aanmerkelijk gedetailleerder, genuanceerder en complexer is dan de versie die door de massa wordt geadopteerd. Boekenplanken vol wijsgeren worden handzaam gereduceerd tot kreten als "vrijheid van meningsuiting", "Jezus leeft" of "vrijheid, gelijkheid, broederschap".
Uiteraard gaat bij die overgang van rijke theorie naar gebruik in de praktijk veel inhoud verloren. Er zou weinig van beleid terecht komen als iedereen zich tot in detail in die ideologieën zou verdiepen. Gelukkig hebben we partij-ideologen, imams, rabbi's en pastoors die een soort brug kunnen slaan tussen de rijke bron en het alledaagse leven.
Toch blijkt er onderweg regelmatig iets mis te gaan, vaak met dramatische gevolgen. De geschiedenis kent daar veel voorbeelden van, zoals de Spaanse inquisitie en het Stalinistische regime. Ook de recente kredietcrisis is een voorbeeld
waarbij een ideologie (het liberalisme, vertaald naar de vrije markteconomie) is doorgeslagen.
In blind vertrouwen op onze ideologie geven we blijkbaar bij herhaling teveel regie uit handen. Exemplarisch zijn de recente ondervragingen van topbankiers en economen over de kredietcrisis. Dit zijn de bruggenbouwers tussen theorie/ideologie en praktijk van de huidige financiële wereld. Op grond van hun kennis van zaken hebben we ze zelf hun autoriteit verleend. Die macht blijkt gevaarlijk te zijn.
We moeten niet vergeten dat ook ideologen mensen zijn. Macht maakt blind. Zodra iemand zichzelf gaat zien als profeet en zijn afkomst vergeet, gebeuren er rare dingen. Onze bruggenbouwer verliest het contact met zowel de bron (de oorspronkelijke ideologie, religie) als de praktijk. Hij vertrouwt op zijn kennis van zaken, krijgt geen tegenspraak, en vergeet zijn ideeën te toetsen aan de bron en aan de veranderende maatschappij. Zonder het zelf te beseffen, volgen we een kapitein die blind vaart op zijn haperend kompas.
Het is daarom van groot belang om macht en autoriteit ontleend aan kennis van zaken kritisch te blijven beoordelen. In de Nederlandse politiek is dat al vrij gebruikelijk. Gelukkig kennen we een meer-partijen stelsel, en ook binnen de meeste politieke partijen wordt goed geluisterd naar kritiek uit eigen geledingen. Binnen veel religies, maar ook binnen het bedrijfsleven schort het daar nog wel eens aan. Ik pleit ervoor om ook daar ruimte te maken voor twijfel, een gezond wantrouwen en plaats voor dissidente geluiden.
De Publieke Omroep (PO). Die is van ons allemaal. Want zij is publiek, haast gratis verkrijgbaar en wordt door ons allen betaald. En wat een heerlijk medium is het. En er is van alles te zien: Voor de dyslecticus tot de intellectueel, voor de quizfan tot de emo-televeër, van de nieuwsjager tot de nostalgieverlanger, van kerkelijk tot nog kerkelijker. Een enorm breed spectrum aan aanbod, aan ons gegeven, zomaar, door omroepverenigingen en de staat. Nog mooier, volgens het College van de gemeente Hilversum werken er, direct en indirect, 7500 mensen voor die omroepen, zeggen ze in een brief aan de informateur. En zo is de publieke omroep een anker in de samenleving!
Nu hebben we op dit moment formatie-onderhandelingen en je wil toch weten waar je je zorgen over moet gaan maken. En kijk nu eens in de verkiezingsprogramma’s van de formatieploeg. Die gaan doodleuk strepen in de PO. En terecht. Alle partijen geven aan dat de PO haar doel voorbijschiet. Het CDA is nog redelijk vaag, de VVD heeft echt een plan met cijfers, de PVV heeft gewoon een hekel aan de PO. Maar de algehele tendens is duidelijk.
Drie dingen aan de orde bij de PO: Het aanbod programma’s en de bijdrage van ons, de staat. Daarnaast een oplossing.
Over het aanbod, beperkt tot TV. Een groot deel kan zo doorstromen
naar de commerciëlen. Wie wil belastinggeld betalen voor Danny de Munk´s verhuizing of Jan Smits’ vakantie. Over het salaris versus prestatieniveau van Paul de Leeuw nog maar te zwijgen. En dan de levensbeschouwelijke/multiculti programma’s. Failliete nonnetjes, Llink en eeuwig ruziënde moslimomroepen (die meer geld uitgeven aan proceskosten dan aan inhoud van programma’s). En begin niet over dat de ´PO niet links is´, apen bakken betere broodjes.Over de financiële huishouding: Het dubbeltje per kop Hollander per dag van Max´ Jan Slager uit Knevel en van de Brink komt meer in de buurt van 13 cent. De subsidie kwam royaal over de 650 miljoen Euro per jaar(dus meer dan een half miljard)in 2009. Dat maakt het kostenplaatje niet compleet, de PO verdient aan reclame zo’n 200 miljoen.
Over de oplossing. Twee zenders, gewoon reclame-inkomsten, programma’s (incluis gegevens) vrij te verkrijgen. Die zogenaamde feel-good tv wordt verkocht aan de commerciëlen. Maximaal twee netten en vier omroepen: Nieuws, opinie en sport, leeringh ende vermaeck op niveau, levensbeschouwelijk en een kindernet.
Aan Mark, Maxime en Geert: Bezuinig gewoon tenminste 200M€ in het eerste jaar. Verkoop van goodwill meegerekend.
Voetnoten: Wie ziet die meer dan een half miljard er wel aan af? Persoonlijk vind ik Jan Slagter een tijger. Programma’s als Uur van de wolf, Andere tijden, Keuringsdienst van Waarden moeten gewoon blijven. Eva Jinek wordt de baas van Clairy Polak. En aan de gemeente Hilversum, met zoveel talent komen jullie er wel bovenop, want volgens eigen zeggen is meer dan 55% van de bij de KvK ingeschreven H´sumse beroepsbevolking ondernemer.
Steeds vaker zie je de naam Bruin1 opdoemen voor het eventueel nieuw te vormen gedoogsteunkabinet. Weet iedereen wel waarom deze naam in eerste instantie is bedacht? Van links kwam de ene Godwin na de andere. Wilders deed denken aan WOII, de vergelijking met nazi's als men over de PVV sprak was bepaald geen uitzondering. Enkele rechtse mensen hebben vanuit ironie toen de naam Bruin1 bedacht. Niet omdat ze hier achter stonden, maar juist vanwege de belachelijke vergelijking.
De naam is dus totaal ongepast, wanneer men deze serieus neemt. Echter het is de vraag of iedereen de ironie achter deze naam wel snapt. Er zijn namelijk ook mensen die denken dat de naam ontstaan is door het mengsel van de politieke kleuren van PVV, VVD en CDA wat dan tot bruin zou leiden. Dit is dus geenszins het geval. Het was eigenlijk eenvoudig bedoeld als een schop naar links om hun duidelijk te maken hoe fout ze zaten met hun vergelijkingen van de PVV in relatie tot WOII. Het is dus in wezen een bewuste Godwin, die nu dus een eigen leven is gaan leiden. Indien je zelfs in de media hoort spreken over Bruin1, dan is deze geste zijn doel dus behoorlijk voorbij geschoten.
Het doet ook absoluut onrecht aan Rutte, wanneer zijn kabinet een naam krijgt, die gelinkt is aan de bruinhemden in WOII. Ik wil er dus voor pleiten deze naam niet meer te gebruiken. En het de naam te geven die het past, namelijk het kabinet Rutte1. Gedoog1 zou in de aanloop naar dit kabinet natuurlijk ook nog kunnen, aangezien het de eerste keer is dat we een gedoogkabinet zouden krijgen.
Verder hoop ik ook, dat mensen in ieder geval eens nadenken voor er linken worden gelegd tussen de verschrikkingen in de Tweede Wereldoorlog en een democratisch gekozen partij, waar partijen in het kabinet jaren mee hebben samengewerkt. Met nazi's werk je namelijk niet samen, ook niet in de Tweede Kamer. Dus ook aan links zou ik de oproep willen doen, de Tweede Wereldoorlog met al zijn ellende ver te houden van een democratisch gekozen politieke beweging, die nog nooit opgeroepen heeft mensen te vernietigen. Kritiek is natuurlijk altijd prima, maar je bedienen van Godwin-uitspraken om je punt te maken, is het zwakste wat je kunt doen.
We zitten nog steeds vast in het ouderwetse links-rechts denken. Zoals u misschien weet komt het hele links-rechts verhaal bij onze Franse vrienden vandaan. De conservatieven zaten rechts van de voorzitter van het Franse Parlement en de progressieven links.
Zo is het links-rechts denken tot stand gekomen, maar dat is al weer zo’n 2 eeuwen geleden, dus je zou zeggen dat we ondertussen wat verder zijn dan dat.
De rechtse conservatieven zijn er echter nog steeds. Ze verdedigen vanzelfsprekend hun eigen belangen, verkregen in de goede oude tijd en hebben liever niet dat er teveel verandert. De linkse of progressieve hoek bestaat ook nog, van oudsher meer gericht op vernieuwing, maar toch ook vastgeroest in hun eigen denkkaders.
Zo blijven de gevestigde politieke partijen steken in hun oude links-rechts denkbeelden, terwijl de tijden veranderen en de samenleving lang niet meer zo overzichtelijk is als vroeger. Het politieke landschap zal langzaamaan moeten en ook gaan veranderen en er zullen ongetwijfeld slachtoffers gaan vallen. De katalyserende kracht in dit veranderingsproces is de PVV en nog daarvoor was het de LPF. Zij mobiliseerden de menigte, die aangaf het gehad te hebben met de ouderwets denkende
partijen. De VVD, PvdA en ook CDA zullen rigoureus moeten gaan vernieuwen willen ze overleven. Een schier onmogelijke taak omdat ze te verweven zijn met de geschiedenis. Ze naderen hun onvermijdelijke einde of zullen op zijn minst verworden tot kleine spelers in de politiek.
Mettertijd zullen mensen ook in gaan zien dat de PVV geen toekomst heeft en dat is het moment dat een partij als D’66 en wellicht ook een partij als GroenLinks meer stemmers aan zich kunnen gaan binden. De tijd is bijna rijp voor een omwenteling in het politieke denken en D’66 zal daar zeker een grote rol in gaan spelen.
Je komt toch wel tot aparte conclusies als je al die tegenwerpingen naar de PVV en Wilders eens analyseert en vergelijkt met wat de gevestigde partijen nu eigenlijk zelf bieden. Een zeer hard statement bijvoorbeeld, dat keer op keer door de gevestigde partijen werd geroepen, is dat Wilders wel allerlei problemen benoemt, maar geen oplossingen biedt. Die problemen worden ook zwaar overdreven volgens hen, want er zijn helemaal niet zoveel problemen.
Neem nu de problemen met de allochtone jeugd in relatie tot de criminaliteit. Dat heeft natuurlijk helemaal niets te maken met de Islam. Het enige waar we last van hebben zijn een handjevol straatjochies die hier en daar een buurt terroriseren, toch? Wilders roept 'hard optreden tegen dit straatterrorisme!' De gevestigde partijen lachen dit weg en willen het niet als zodanig benoemen. Want, het zijn slechts incidenten. Wilders lost dit niet op, stellen ze, door dit zo sterk te maken.
Maar nu de realiteit. Wat voor oplossingen hebben de gevestigde partijen hiervoor bedacht? Hoe hebben zij deze problemen aangepakt? Dat moet toch appeltje-eitje
zijn geweest, want het ging slechts om wat rotjochies die baldadig gedrag vertonen?
Hoe durven de gevestigde partijen Wilders eigenlijk te beschuldigen van het niet komen met oplossingen, als de partijen zelf in vorige kabinetten niet eens in staat zijn geweest om een oplossing te bedenken voor 'slechts wat recalcitrante en onrustzaaiende straatjochies'?
Of is men soms bang dat waar zij faalden, Wilders samen met de VVD en het CDA hierin wel zal slagen? Misschien juist omdat Wilders de problemen niet bagatelliseert tot slechts incidenteel, veroorzaakt door een paar rotjochies met een problematische opvoeding, maar de werkelijke problemen aan de kaak stelt en als oplossing heeft het daadwerkelijk aanpakken ervan.
Ik heb altijd geleerd dat je nooit mag wijzen naar een ander door hem te beschuldigen voor het nalaten van iets, dat je zelf ook niet deed. In dit geval is er namelijk geen sprake van: 'kijk eens hoe goed wij het deden', maar van: 'het zou toch wat zijn als het hen wel lukt?' En dat is natuurlijk altijd nogal beschamend.
Milieuclubs kunnen projectsubsidies straks op hun buik schrijven als er een nieuw minderheidskabinet van VVD en CDA aantreedt. Dat blijkt uit bronnen rond de formatie.
Prima zaak. ik heb nooit begrepen waarom die organisaties worden voorzien van subsidie. Wanneer je als non-profit organisatie zaken voor elkaar wilt krijgen dan behoor je terug te vallen op donaties. Als het maatschappelijke doel dat een organisatie nastreeft, leeft onder de bevolking dan zal er genoeg geld voorhanden zijn één en ander te realiseren. Afschaffen is een goede zaak. Het gaat hier tenslotte om belastinggeld. Zolang de hele Nederlandse
bevolking niet profiteert, is er geen draagvlak dit geld te besteden.
Daarom was ik ook verbaasd te lezen dat van belastinggeld de beveiliging van de PVV-fractie wordt bekostigd. Waarom eigenlijk? Het is een project. Het kost belastinggeld en het heiligt niet het algemene doel. Wanneer de PVV de minimale bedreiging wil counteren dan kunnen zij dat betalen uit donaties. Paypal button op de site en de giften stromen binnen. Het kan niet zo zijn dat 1 miljoen plus PVV-stemmers dat niet over hebben voor hun club.
Met het lonkende pluche, geldt ook voor de PVV dat met macht privileges worden misbruikt.